Στο άρθρο αυτό επιχειρείται η προσέγγιση της κατοχύρωσης του δικαιώματος σεβασμού της προσωπικής και οικογενειακής ζωής των αλλοδαπών, που διαβιούν στην Ελλάδα, κάτω από το πρίσμα του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).

Στο άρθρο αναφέρεται ότι η Ελλάδα, δεδομένου ότι από τον Μάρτιο του 2000 είναι πλήρες μέλος της Συμφωνίας του Σέγκεν, υποχρεούται τόσο να κυρώσει και να εφαρμόσει τις διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες σχετικά με τα δικαιώματα των μεταναστών, όσο και να υιοθετήσει νομοθεσία, που θα εναρμονίζεται με τα διεθνώς ισχύοντα.

Στο πρώτο τμήμα του άρθρου γίνεται  αναφορά στο νομικό πλαίσιο  που  καλύπτει την νομική κατάσταση των αλλοδαπών στην Ελλάδα, σε σχέση με την προστασία των θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους (ζωή, τιμή, ελευθερία, οικογενειακό άσυλο, προστασία και απαραβίαστο της αλληλογραφίας κλπ.). Επίσης, γίνεται σύγκριση και αντιπαραβολή των επί μέρους δικαιωμάτων των αλλοδαπών, όπως αυτά προστατεύονται από τον Ελληνικό Σύνταγμα και το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ (Σεβασμός της προσωπικής και οικογενειακής ζωής) και αναφορά στις απαραίτητες προϋποθέσεις της νόμιμης  έλευσης της οικογένειας αλλοδαπών και προσφύγων στην Ελλάδα. Περαιτέρω, τονίζονται, και οι ελλείψεις και αδυναμίες των σχετικών νομοθετημάτων.

Στο δεύτερο μέρος του άρθρου γίνεται  αναφορά στις προϋποθέσεις χορηγήσεως άδειας παραμονής σε αλλοδαπούς (με ιδιαίτερη αναφορά στους αναγνωρισμένους πρόσφυγες), στους περιορισμούς στη προστασία τους, αλλά και στις σχετικές εξαιρέσεις.

Στο τρίτο  μέρος του άρθρου γίνεται αναφορά στο ρόλο του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο  με τη νομολογία του κατοχυρώνει την προστασία και τα δικαιώματα των αλλοδαπών με την ακύρωση αποφάσεων της Ελληνικής Διοίκησης, με τις οποίες δεν ανανεώθηκαν ή απορρίφθηκαν άδειες παραμονής αλλοδαπών ή αιτήσεις ασύλου. Ιδιαίτερη ανάλυση γίνεται στη νομολογία της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας.